Hart van Sephiline

Locatie: Hartje stad in Sephiline. Zie meer in spoiler.
Personen & regels: Post als je wilt, iedereen is welkom. Maar alsjeblieft, wel meer dan twee regels in je postvak. =3

Beschrijving::

--------------------------------------------------------------------------

Ajay sjokte door het centrum van de stad, haar voeten niet goed optillend. Ze was de weg kwijt. Ze geeuwde.
Ze had geen idee hoe lang ze hier al rond liep. Ze was een grot ingerent op zoek naar dekking voor de regen, en tot haar verbazing vond ze aan het einde van de grot een complete stad onder de grond. Totaal overdonderd was ze de stad in gegaan om het te onderzoeken, en is ze verdwaald geraakt. Hoe verwonderend dit spektakel ook was, ze wilde nu wel weer weg.
En ze had geen geld, en ze had honger, en ze had slaap. Nou was Ajay gewend buiten te slapen en was het niet koud in de stad, maar het was redelijk stoffig op de grond. Ajay zuchtte.

Moria stapte rond. Ongeduldig , met een snelle pas. Ze draaide haar hoofd vaak om achter haar te kijken, maar dan bedoel ik ook echt vaak. Om de vijf seconden zeker.
Het was een zwarte schaduw die haar al een tijdje achtervolgde. Eerst volgde zij de schim, een grot in. Ze bleef de zwarte gedaante volgen en keek niet achterom.
En nu was ze hier. Ze probeerde weg te lopen maar zag de zwarte vlek overal. Ze draaide snel de hoek om, om totaal verrast te worden door een meisje, waar ze op volle
snelheid tegen vloog. "Wow! God! Schrik ik me rot!" Riep ze toen ze haast op de grond lag. Ze keek op in het meisje haar ogen. Iemand die ze nog nooit eerder had gezien.
Haar blonde haar glansde in de zon, en haar blik stond erg sterk. "Ik ben Moria? Of moest je dat niet weten? Zei ze vluchtig terwijl ze zich weer stabiel zette.

"Jij schrikt je rot? Wat denk je van mij?" vroeg Ajay verwonderd aan het meisje tegen haar opgebotst was. Ajay keek haar strak aan. Ze zag dat het meisje een opvallende haarkleur, nee, opvallende haarkleuren had. Ze stelde zich voor als Moria.
Ajay glimlachte zwak, omdat ze niet meer kon door de vermoeidheid. "Doe maar rustig, ik doe niets. Ik ben Ajay, trouwens." Ajay veegde een pluk van haar blonde haren uit haar gezicht. "Vanwaar die haast?"

Moria keek verwonderd. Gelukkig was het niet een of ander straat mens die haar zou uitschelden omdat ze wat zei. "Wel euh, de haast... euh, Ik vroeg
me gewoon af waar ik ben en hoe ik hier in gods naam gekomen ben." somde ze op. Ze hield het schimmen gedoe nog even achter wegen. Het zou misschien
erg dom of ongeloofwaardig klinken. "Het komt hier op neer, Haal me hier weg alsjeblieft" Moria dacht dat ze het had tegen een trouwe inwoner van
Sephiline. Zonder te weten dat Ajay er ook niets van wist.

Ajay trok een ongemakkelijke blik. "Wel eh, weet je," begon ze zachtjes, "ik zou je hier dolgraag weg willen halen, echt waar, maarre... ik ken de weg hier niet."
Ze liet haar blik vliegensvlug over Moria glijden en nam haar in haar op. Ze leek niet zomaar in haast, ze leek vrijwel op de vlucht voor iets. Moria leek ergens van geschrokken te zijn, als Ajay het goed had, en even wist Ajay niet was ze meer moest zeggen.
"Ehm... maar ik wil best met je mee naar de uitgang zoeken?" stelde ze vertwijfeld voor. Niet zeker wetend of dat de woorden waren die Moria wilde horen.

Daar stonden ze dan. Als twee kleine Duitsertjes in Japan. Totaal waardeloos. "Samen de weg zoeken,
O, wauw. Dan hebben we het voordeel dat we kunnen ruzieën over welke weg we nemen" Moria was van streek.
Waar was ze nou? "Kom zei ze droogjes, Al wat ik weet is dat de uitgang dichter bij is als we deze hoek hier omslaan."
En ze wees naar de straat waar ze uitkwam. Ze draaide zich om en een grote stofwolk maakte haar hoesten.
"Of we go then" Zei ze meteen teleurgestelde blik.

*twee kleine Duitsertjes in Japan --> rofl en meer kan ik even niet doen. Ik neem even een minuutje pauze. xd*
*ben weer terug*

Ajay merkte op dat Moria erg van streek was geraakt, nu ze erachter was gekomen dat Ajay de weg ook niet wist. "Ik maak geen ruzie hoor," voegde Ajay als nutteloze informatie er maar bij toe, geen weet over wat ze zou moeten zeggen. Ze besloot Moria maar te volgen, de hoek om, omdat sowiezo al meer was dan dat Ajay wist.
"Zeg, misschien gaat mij dat absoluut niet aan," begon Ajay nadat ze een tijd gezwegen had, "maar is er iets meer dan alleen het feit dat je niet weet waarom en hoe je hier gekomen bent? Je kijkt na mijn smaak een beetje... benauwd. Is er iets?"

Moria liep met sterke passen vooruit. Zehoorde de opmerking maar zweeg erover. Na een poos draaide ze zich naar Ajay toe.
"Hoe kom jij hier dan?" Zei ze stilletjes. De gedaante liep lang Moria en een rilling ging over haar rug. 'Zou ze het ook zien?'
Dacht ze in zich zelf. Weer probeerde Moria de pijnlijke stilte te verbreken met een vraag. ' En zie jij hier ook dingen die je
niet elke dag ziet?' Vroeg ze nog stiller dan voorheen. Ze zweeg en stapte gewoon verder.

Ajay beet op haar onderlip toen ze geen antwoord kreeg. Okée, verkeerde opmerking. Ze hield haar mond maar.
Na een tijdje draaide Moria zich naar haar toe. "Hoe ik hier kom?" herhaalde Ajay haar vraag om het tot haarzelf te laten doordringen. "Bedoel je hier? Via een grot." Ze wilde niet laten merken dat de vraag bij haar op twee manieren opgevat kon worden. Tenslotte kwam Ajay helemaal niet van hier. Dit was niet haar wereld, dit leek op de verste verte niet op Londen. Ajay had zelfs geen een idee hoe ze in deze 'wereld' terecht gekomen is. Er bleef haar vaag bijhangen dat ze in slaap gevallen was en ze hield stevig vol dat dit een droom was, al druisde alle feiten daar nu tegen in.
Ze zag dat Moria even rilde, en vroeg zich af wat er in het meisje omging. Er was iets. Meer dan iets, ze was onrustig. Ajay keek even om haar heen en hoopte iets te zien, maar nu viel haar nog niets op.
Moria vroeg haar iets, erg stil, terwijl ze gewoon doorstapte. Ajay keek haar aan. Toen keek ze voor haar uit. "Geloof me, ik kom niet dagelijks in een ondergrondse stad. Sterker nog, alles wat me vandaag is overkomen, sluit niet aan bij mijn dagelijkse patroon. Ook de dingen die ik zie."